Dünyaya geliş amacımız sadece bu konuyla ilgilenmek değil fakat o kadar vaktimizi alıyor ki
Bekarızdır. Arkadaşlarla bir araya geliriz. Evlilikten ve erkeklerden (erkeksek bayanlardan) konu açılmaması mümkün değildir. Kalbime mukabil bir kalp olsaydı, hayat çok daha güzel olurdu deriz.
Evleniriz, eşimizden bahsetmeden duramayız. Şunu yaptı bunu yapmadı diye hesab eder dururuz.
Dünya kadar derdimiz vardır. Eşim bana yeterince destek olsaydı hepsinin üstesinden gelirdim deriz.
Eşimizi kaybederiz veya boşanırız. Hep bir yanımız eksik kalır.
Kendi kendimize yetemediğimiz müddetçe karşı cinsten beklentilerimiz hiçbir zaman yeterince karşılanamaz ve bizi sürekli yorar. Bizi hep onlar mutsuz eder sanırız.
Madem onlarsız olamıyoruz, kendimize bir bakalım. Yeterince seviyor muyuz?
Gerçekten seversek, bizi sinirlendirseler, kalbimizi de kırsalar affetmeyi biliriz.
Özenli davrandığımızda illaki bizi mutlu eden geri dönüşümler alırız.
Huzur istiyorsak önce biz huzur vermeliyiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder